ΑΛΙΝΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΓΑΠΗΣ

Μια ακτιβίστρια του κινηματογράφου, ενεργή κινηματογραφίστρια και, πάνω απ’όλα, ντόμπρος άνθρωπος, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή. Η Αλίντα Δημητρίου, σε ηλικία 80 ετών, άφησε στην ελληνική κινηματογραφική οικογένεια μια μεγάλη κληρονομιά. Θα μπορούσαμε να τη συνοψίσουμε ως εξής: διεισδυτική ματιά, ερωτική διάθεση, διερεύνηση της πραγματικότητας, κινηματογραφικό δοκίμιο, ποιητική γραφή, ολοκληρωτική άρνηση του συμβιβασμού και απώλεια του φόβου. Και πάλι λίγα λέω. Αυτά και άλλα που δεν εκφράζονται και παραμένουν στην καρδιά μας, σα συναισθήματα κυρίως, είναι το κληροδότημα της Αλίντας Δημητρίου στον ελληνικό κινηματογραφικό χώρο.

Περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990 έκανα την πρώτη συνέντευξη μαζί της, στο Φεστιβάλ της Δράμας. Οι περσόνες του Φεστιβάλ ήταν η Αλίντα και ο Σωτήρης Δημητρίου. Η πρώτη έκανε ταινίες, ο δεύτερος, ο άντρας της, ήταν και είναι ο επιφανέστερος θεωρητικός του κινηματογράφου. Αν έκανες παρέα με την Αλίντα, τότε, αναγκαστικά, έκανες και με το Σωτήρη και το αντίστροφο. Ήταν η πρώτη γνωριμία μου με το όμορφο και σπουδαίο ζευγάρι που έβγαζε προς τα έξω έντονο ερωτισμό

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΙΑΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

Ο Wong Kar–wai συζητά με τους

Michel Ciment, Adrien Gompeaud και Hubert Niogret

Το biopic είναι ένα είδος μορφοποιημένο, με ποιο τρόπο έχετε διηγηθεί, μέσα από αυτό την ιστορία της ταινίας «The grandmaster»;

Την ονομάσαμε «The grandmaster», κατόπιν «The grandmasters», στον πληθυντικό, και κατόπιν επανήλθαμε στο «The grandmaster». Αυτό έχει να κάνει με την προσέγγισή μας. Στην αρχή θέλαμε να διηγηθούμε την ιστορία του Ιπ Μαν, κατόπιν σκεφτήκαμε ότι το θέμα ξεπερνούσε ένα μοναδικό πρόσωπο και θα μπορούσε να είναι η ιστορία των πολεμικών τεχνών και των δασκάλων τους στις πρώτες μέρες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Επανήλθαμε στον Ιπ Μαν επειδή καταλάβαμε ότι το να διηγηθούμε την ιστορία του, ήταν σα να αφηγούμαστε μια πνευματική κατάσταση. Ποια ήταν η ποιότητά του; Ποιος είχε επιλεχθεί για τον τίτλο του Grand Maitre;

Μία από τις μάχες, κάτω απ’τη βροχή.

Δεν έχετε κρατήσει παρά κάποια κομμάτια της ζωής του, χωρίς να αναφέρετε ότι συμμετείχε στον εθνικό στρατό, κατόπιν έγινε αρχηγός της αστυνομίας, ούτε ότι ήταν ένας μανιώδης καπνιστής του οπίου, κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί σα μια αντίθεση για ένα δάσκαλο των πολεμικών τεχνών

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Η Κινηματογραφική Λέσχη Ευόσμου-Κορδελιού δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, προβάλλει ταινίες και ακολουθεί μια παράλληλη ζωή με τη θεατρική ομάδα, στον ίδιο Δήμο. Δεν περιορίζεται όμως στην προβολή ταινιών, αλλά έχει ξεκινήσει και την παραγωγή ταινιών μικρού μήκους, στην αρχή, και μεγάλου μήκους, αργότερα. Η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris, στο πλαίσιο της παρουσίασης ανθρώπων του κινηματογράφου που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Θεσσαλονίκης, θα παρουσιάσει την Κινηματογραφική Λέσχη Ευόσμου-Κορδελιού την Τετάρτη 8 Μαΐου 2013, στο θέατρο 90 Μοιρών, Φιλίππου 36, κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους, ως παραγωγός ταινιών. Με ευκαιρία αυτή την παρουσίαση κάνεμε αυτή τη συνέντευξη.

Πότε δημιουργήθηκε η Κινηματογραφική Λέσχη Ευόσμου;

Η Κινηματογραφική Λέσχη Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου δημιουργήθηκε και ξεκίνησε τη δραστηριότητά της το 2001 παράλληλα με το Δημοτικό κινηματογράφο Ευόσμου. Η Κινηματογραφική λέσχη σήμερα είναι τμήμα της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Κορδελιού-Ευόσμου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ

Η ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ

Ένας διάλογος του Κώστα Φέρρη για τα προβλήματα του ελληνικού κινηματογράφου με τον Απόστολο Χατζηπαρασκευαΐδη και το Γιάννη Φραγκούλη*. Ο Κώστας Φέρρης μιλά για τις ταινίες του, την κρίση της ελληνικής κινηματογραφίας, τη γενιά του, τους νέους σκηνοθέτες και προτείνει λύσεις για έναν καλύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Λέει ναι στην εθνική κινηματογραφία και όχι στη δυτική κουλτούρα.

Ο σκηνοθέτης

Το όνομα Φέρρης είναι συνδεδεμένο με δύο επιτυχίες: το «Ρεμπέτικο» και το «Ω! Babylon». Μιλήστε μας εν συντομία για τη σκηνοθετική σας ιστορία, τη σκηνοθετική σας δουλειά. Έχω γυρίσει επίσης τον «Προμηθέα» και το «Δύο φεγγάρια τον Αύγουστο». Εκ πρώτης όψεως η κάθε μια ταινία μου είναι εντελώς διαφορετική από την άλλη. Αλλά, αν το δεις γενικότερα, θα δεις ότι δεν ασχολούμαι μόνο με τον κινηματογράφο, έχω κάνει και θέατρο και ποίηση και παραγωγή μουσικής και δημοσιογραφία

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΥΠΙΔΗ

Η ΚΑΜΕΡΑ

ΝΑ ΒΟΥΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

Ο Γιάννης Καρυπίδης

μιλά με το Γιάννη Φραγκούλη

Μετά την προβολή της ταινίας «Άπληστον κέρδος», ήταν πολύ φυσικό να θέλουμε να κάνουμε μια συζήτηση με το δημιουργό της, όχι μόνο για την ταινία, αλλά και για τα πολιτικά θέματα που η κινηματογραφική αφήγηση επισύρει. Με το Γιάννη Καρυπίδη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, από τον «Παππού», την ταινία μικρού μήκους που είχε κάνει. Από τότε βούτηξε όλο και περισσότερο στον πολιτικό κινηματογράφο, έδρασε πολιτικά και έβαλε μέσα στη ζωή του την κινηματογραφική τέχνη. Αυτή η βιωματική διαδικασία φαίνεται σε αυτή την τελευταία του ταινία. Το θέμα, εκτός αυτών είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, σε όλη την Ελλάδα, τους τελευταίους μήνες. Η συζήτηση που κάναμε, είναι αυτονόητο, έχει έντονο και φορτισμένο πολιτικό χαρακτήρα.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Καρυπίδης.

Πως και για ποιο λόγο αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό το θέμα; Αυτή, δεν είναι η πρώτη ταινία που κάναμε για αυτό το θέμα. Υπάρχει και η ταινία, «Της γης το χρυσάφι», μπορείς να τη βρεις στο youtube, υπάρχει μια βερσίον 90΄ και μια 36΄. Αυτή έγινε πριν δέκα χρόνια. Τυχαία έγινε, δηλαδή τυχαία ενεπλάκην. Είμαι από την περιοχή, έλειπα, πήγα για μια άλλη δουλειά εκεί, βρήκα ένα παιδικό φίλο. Του λέω: «Τι παίζει εδώ;», μου λέει «Είμαστε σε ύφεση τώρα. Αλλά έχουμε σκληρό αγώνα και θα τον έχουμε για 100 χρόνια με τους χρυσοθήρες». Μου εξήγησε τι γίνεται, στήθηκε η παραγωγή, σε δύο χρόνια έγινε

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΠΥΡΟΥ ΔΟΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΜΒΑΘΥΝΩ

ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο Σπύρος Δοδόπουλος συνομιλεί

με το Γιάννη Φραγκούλη

Με αφορμή το αφιέρωμα στο σκηνοθέτη Σπύρο Δοδόπουλο στην Κινηματογραφική Λέσχη Solaris, την Τετάρτη 3 Απριλίου 2013, στο Θέατρο 90 Μοιρών, στη Θεσσαλονίκη, μιλήσαμε μαζί του για τη σκηνοθετική του πορεία, για τις ιδέες του για τον κινηματογράφο, για το πάθος για την ταινία μικρού μήκους, τελικά για την αφήγηση έτσι όπως την ολοκληρώνει.

Από πότε ασχολήθηκες με τον κινηματογράφο, με ποια αφορμή;   

Στο μακρινό 1996 είχα μόλις ξαναγίνει πολίτης (μετά από την στρατιωτική μου θητεία) και ψαχνόμουν τι να κάνω. Βρήκα μια αγγελία ότι στο Κέντρο Νεότητας του Δήμου Νεάπολης λειτουργεί Κινηματογραφικό Εργαστήριο και σκέφτηκα πως αυτό ήταν ακριβώς ό,τι ήθελα, γιατί αγαπούσα τον κινηματογράφο από έφηβος. (Μάλιστα αργότερα υπήρξε μια περίοδος που πήγαινα στον κινηματογράφο τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα!).

15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

 

Οι πολλαπλές όψεις της κρίσης, η φύση και η παράδοση ως καταφύγιο του σύγχρονου ανθρώπου, τα παρασκήνια της πολιτικής, τα διδάγματα της Ιστορίας και πορτραίτα ελκυστικών προσωπικοτήτων, κυριαρχούν στα ελληνικά ντοκιμαντέρ που συμμετέχουν στο επετειακό 15^ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21^ου αιώνα, που θα γίνει από 15-24 Μαρτίου 2013. Συνολικά 58 ελληνικές ταινίες, τόσο στο διεθνές πρόγραμμα, όσο και στο ελληνικό πανόραμα, καταγράφουν την πραγματικότητα με τόλμη και προτείνουν μια εναλλακτική θέασή της.

Συνέπειες της κρίσης

Μια αλληγορία για τη σύγχρονη Ελλάδα, η ταινία «Στο λύκο», των Χριστίνας Κουτσοσπύρου και Αράν Χιούζ, καταγράφει τις δραματικές επιπτώσεις της κρίσης στην απομονωμένη ελληνική ύπαιθρο, ενώ μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση στην κρίση επιλέγει η ταινία «Living in interesting times», των Μάσιμο Πιτσοκάρο και Ελισάβετ Λαλουδάκη. Τις περιπέτειες ενός σύγχρονου  Έλληνα καουμπόη στη Μεσσηνία αφηγείται ο Κίμωνας Τσακίρης στο ντοκιμαντέρ «Ομορφιές και δυσκολίες (Μίτσιγκαν)». Οι παράπλευρες απώλειες της κρίσης

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η ΕΠΑΦΗ

ΜΕ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Ο Γιάννης Φραγκούλης

συζητά με τον Αντώνη Κιούκα 

Ο λόγος για το «Πάμε Σινεμά;». Το πρόγραμμα αυτό παρουσιάστηκε πριν λίγα χρόνια και έχει ξεκινήσει πάλι στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα ερώτημα είναι πολλά. Πως αυτό το πρόγραμμα ξεκίνησε; Ποια είναι η χρησιμότητά του; Έχει λειτουργήσει σαν έναυσμα για να ασχοληθούν κάποιο με τον κινηματογράφο; Οι ερωτήσεις ήρθαν αυθόρμητα και ο Αντώνης Κιούκας απάντησε με ευγένεια και ευκρίνεια σε αυτά που τον ρωτήσαμε. Πάμε στην πρώτη ερώτηση. 

Πείτε μας πως ξεκίνησε το «Πάμε Σινεμά;»;

Tο «Πάμε Σινεμά;» δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της κοινής δράσης των Υπουργείων Πολιτισμού και Παιδείας για την εισαγωγή στην εκπαίδευση μαθημάτων σχετικά με τις τέχνες και τον πολιτισμό, το 1999, ως πιλοτικό πρόγραμμα. Η ιδέα και ο σχεδιασμός του προγράμματος οφείλεται σε μία δική μου πρωτοβουλία, ως  Αναπληρωτής διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που ήμουν τότε, με τη συνεργασία εκπαιδευτικών και κινηματογραφιστών

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ

του Γιάννη Φραγκούλη

Συνάντησα το Χρήστο Νικολέρη πριν πολλά χρόνια. Στο Ηλέκτρα Παλάς, στον ημιόροφο, σε ένα διάλειμμα από το Μάρκετ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κάναμε μια συνέντευξη, σε βίντεο, για την εκπομπή Cine πλάνο, που κάναμε τότε. Είχα δει τις ταινίες του, τις μικρού μήκους, και εκτιμούσα πολύ την ακρίβεια της οπτικής και της αφήγησης. Ήταν τότε που το θέμα της «λαθρομετανάστευσης» (όρος που από λάθος έχει επικρατήσει) μας έκαιγε όλους. Και ο Χρήστος Νικολέρης το έβλεπε λίγο ψυχρά, λίγο προσωπικά. Στην αφήγησή του υπήρχε ένα ρήγμα που καλούσε το θεατή να μπει μέσα και να εμπλακεί. Αυτό είναι το ζητούμενο στον κινηματογράφο: να συνδημιουργεί ο θεατής με το σκηνοθέτη. Στην Κινηματογραφική Λέσχη Solaris αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε το σύνολο του έργου του. Την Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013, στο Θέατρο 90 Μοιρών, θα προβληθούν οι ταινίες του και μετά θα συζητήσουμε μαζί του. Μια πρόγευση ας πάρουμε τώρα…

Ο σκηνοθέτης Χρήστος Νικολέρης.

Ποιο ήταν το ερέθισμα να ασχοληθείς με τον κινηματογράφο;

Με την φωτογραφία ήρθα σε επαφή από τότε που θυμάμαι να υπάρχω, λόγω της οικογενειακής επιχείρησης. Από παιδί πήγαινα στο φωτογραφείο της οικογένειας και έβλεπα, μάθαινα και βοηθούσα όπου μπορούσα. Ήμουν περίπου δεκατεσσάρων όταν ο πατέρας μου μού χάρισε μια zeiss ikon και ξεκίνησα έτσι να φωτογραφίζω και μόνος μου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ

Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΘΕΣΗ

Μια συζήτηση του Γιάννη Φραγκούλη

με τον Ανδρέα Σιαδήμα

Ο Ανδρέας Σιαδήμας είναι σχετικά νέος σκηνοθέτης στο χώρο της Θεσσαλονίκης. Προσπαθεί να δημιουργήσει και να τα βγάλει πέρα οικονομικά στον ανθρωποφάγο χώρο της Έβδομης Τέχνης που κυριαρχείται από αντικρουόμενες παρέες και συμφέροντα που δε δίνουν χώρο στους νέους δημιουργούς. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε διάφορα Φεστιβάλ και δεν έχει κάνει παρά ταινίες μικρού μήκους μέχρι σήμερα. Για τη δουλειά του συζητήσαμε μαζί του.

Σκηνή από την ταινία «Κινητά στοιχεία».

Ποια χρονιά ξεκίνησες τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο;

Η πρώτη σοβαρή-επίσημη προσπάθεια ήταν το 2008 με το «Rosmarinus Officinalis». Προηγήθηκαν κάποιες πειραματικές μικρού μήκους και κάποιες ταινίες που αποτέλεσαν ασκήσεις ύφους. Εμπειρία έδωσαν